Als er in mijn praktijk mensen komen met een Burnout, zie ik dat als een kans. De geest was er zelf niet toe in staat, en daarom zegt het lichaam: ‘Stop, ik doe niet meer mee met die ratrace’. Eindelijk dan… is de trein tot stilstand gekomen en is er ruimte om te oriënteren en te reflecteren. Hoe vervelend ook, in Burnout zit perspectief, mits je het er voor wilt gebruiken. Het is niet makkelijk, maar kennelijk wel noodzakelijk voor jou. Misschien kan ik je wat richting geven?

Loading...